O Congreso dos Deputados aprobou onte, 20 de marzo de 2025, unha emenda que flexibilizará o status de protección do lobo ibérico, o que, de maneira máis inminente, permitirá o seu control cinexético ao norte do Douro.
A emenda, presentada polo Grupo Parlamentario Popular e apoiada por VOX e PNV dentro da Lei de Prevención das Perdas e o Desperdicio Alimentario, suprimirá a protección especial da especie que o Executivo estendeu fai tres anos e medio a todo o país, tras incluílo na Listaxe de Especies Silvestres en Réxime de Protección Especial (LESPRE).
A flexibilización do status de protección do lobo foi consecuencia da crecente conflitividade entre a cabana gandeira e o cánido en varios países europeos, o que levou recentemente á Comisión Europea a rebaixar a súa protección, eliminándoo do Anexo IV dos Directiva Hábitats e incluílo no Anexo V, epígrafe que mantén a protección da especie, pero que permite aos estados membros aplicar medidas de control poboacional, sempre baixo regulación.
Unha vez aprobada a emenda na Cámara Baixa, o cambio na xestión da especie entrará en vigor proximamente, unha vez que a norma sexa publicada no Boletín Oficial do Estado (BOE). Posteriormente, deberán ser as comunidades autónomas as que inclúan en ordenes de vedas os distintos plans de xestión da especie. A modificación lexislativa incidirá de maneira directa nas rexións ao norte do río Douro, e podería sentar as bases para que o control da especie fixésese extensivo a zonas afectas máis meridionais.
A RFEC VALORA POSITIVAMENTE A MEDIDA
A RFEC valorou moi positivamente esta noticia, que poñerá fin a un conflito que, xerado pola expansión poboacional do lobo, estaba a levar ao límite á gandería extensiva, e que empezaba a ter notoria incidencia sobre a caza, debido aos ataques recorrentes sobre cans de caza.
Neste sentido, o presidente federativo, Josep Escandell destacou que “a caza perfÍlase como a ferramenta óptima de control da especie, polo que a autorización de determinadas cotas de captura garantirá a súa viabilidade e conservación, ademais de supoñer un impulso económico, social e tradicional decisivo, directo e indirecto, sobre o sector primario e o medio rural”. Ademais, “o sector debe felicitarse pola imposición da lóxica, os datos científicos e a demanda social fronte a uns criterios que evidenciaban un improcedente cariz político da problemática”.
